എരിഞ്ഞു തീരും കല്വിളക്കാണു ജീവിതം
പകരുവാന് ഇത്തിരി എണ്ണയില്ലെങ്കില് കരിന്തിരി
കത്തി പുകഞ്ഞു തീരും ജീവിതം
അര്ക്കന് ആഴിയില് മുങ്ങിത്താഴുമ്പോള്
കൊതിക്കുന്നില്ല ഞാന് പുലരുവാന്
ഇനി ഒരിക്കലും കൊതിക്കുന്നില്ല ഞാന്
എന് മിഴികള് തുറക്കുവാന്
അത്രമേല് വെറുക്കുന്നു എന്നെ-
തിരസ്കരിച്ചൊരീ ലോകത്തെ
എങ്കിലും ജീവിച്ചേ മതിയാകൂ
ഇവിടെ സ്നേഹവും വിശ്വാസവും ദുഃഖസത്യം.
വര്ണങ്ങള് മഴവില്ലു തീര്ക്കുമ്പോള്
കണ്കള് തുറക്കാന് കഴിയുന്നില്ല
എങ്കിലും ഞാന് കാതോര്ത്തിരിക്കും
കേട്ടുതീരാത്ത കഥകള് കേള്ക്കാന്
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ഈശ്വരാ ഇവളിങ്ങനത്തെ പാതകം ഒക്കെ ചെയ്യുമായിരുന്നോ
എങ്ങനൊപ്പിച്ചു ഇതൊക്കെ
എന്തായാലും നന്നായിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ
kollam neeli
nannayittund
Post a Comment